Het wordt steeds moeilijker om mijzelf iedere keer achter mijn laptop te zetten om een verhaal te typen. En wees gerust dat is geen slecht teken. Ik heb het heel erg naar mijn zin en krijg het spaans benauwd bij het idee dat we nog maar 3 weken stage hebben en dus het eind van de tijd hier ook al in zicht is. En ik wil nog zoveel dingen doen en zien hier! Aan de andere kant vind ik het heel erg leuk en fijn om in Nederland alle lieve mensen om mij heen weer te zien. Een beetje een dubbel gevoel dus.

Maar ik zal jullie weer eens even op de hoogte brengen van mijn leventje hier de laatste weken ;)
Gelukkig ben ik na mijn vorige reisverslag gauw opgeknapt en heb daarom weer leuke dingen kunnen doen. Zoals ik al vertelde is er een heleboel bezoek op het eiland geweest. Ik ben een dagje en nachtje met Inge mee geweest bij haar ouders op het resort logeren. Nooit geweten dat het zoooo fijn is om weer een beetje luxe om je heen te hebben, een lekkere warme douche, lekker eten en als klapper op de vuurpijl een heeerlijk bed met dekens. Voor het eerst sinds mijn verblijf hier heb ik in een bed geslapen ONDER de dekens MET airco. Het was zooo fijn. Zo gelukkig als een klein kind was is. Wat heb ik heerlijk geslapen.

De volgende dag volgde ons bezoekje bij Evie haar ouders die overnachtten op hetzelfde resort als mijn vriendinnetjes straks. Een perfecte gelegenheid om vast live research te doen dus. Zij weten nu in ieder geval waar ze terecht komen dus. Die dag hebben we heerlijk aan het zwembad gelegen van het resort en ’s avonds lekker gegeten. Ouders komen en ouders gaan, het is zo gek en het gaat zo snel. Voordat ik het wist stonden we ze weer uit te zwaaien.

Toen de ouders van inge eenmaal in het vliegtuig zaten hebben wij de auto gepakt en zijn richting het noord oosten van het eiland gereden. Ik vond het helemaal geweldig. We reden en we reden, zagen supermooie dingen en kwamen in de middle of nowhere uit. Ik was zo nieuwsgierig achter elke bocht of smal paadje wat daar voor moois achter zat, dat op een gegeven moment Inge mij moest helpen herinneren dat we maar met zijn tweeën waren en misschien wat meer voorzichtig moesten doen, want als we bv een lekke band kregen dan stonden we daar.. Het was allemaal zo mooi dat ik alles wilde zien. Op dat moment besefte ik me ook ineens dat ik toch meer op papa lijk dan ik ooit heb geweten. Vroeger vond ik het doodeng als papa weer een weggetje in reed waar je eigenlijk niet kon rijden en dwars door de bush ging. En nu was ik degene die de onbegaanbare weggetjes trotseerde en dwars door de cactussen en rotsen reed. Maar het heeft mooie plaatjes en herinneringen opgeleverd. Uit eindelijk kwamen we bij een baaitje aan waar je wel kon zwemmen. Bij alle andere plekken was het water zo ruig dat het meters boven de kust uit kwam. Het was een baai die er totaal anders uitzag dan wat ik tot nu toe kende van Curaçao. Het leek op een meer tussen grote rotskanten. Er werd gesurft en er was de mogelijkheid om te kitesurfen. Er was van allemaal steigerhout een soort verblijf of buitenhuis gebouwd waar mensen gezellig een biertje zaten te drinken. We kwamen met deze mensen aan de praat en hebben tot de zonsondergang met ze zitten kletsen. Echt zo mooi wat ze daar van eigenlijk troep hebben opgezet. Het was een bijzondere mega relaxte sfeer en ontzettend gastvrije en leuke mensen. Met als resultaat een surf en wakeboard afspraak.

De week erop is er veel slecht weer geweest. De regen kwam soms met bakken uit de lucht. De naweeën van Chikungunya waren deze week ook met momenten nog goed voelbaar (en helaas kan dit nog een jaar duren) maar het trekt ook zo weer weg. Ook kwam in deze week Sinterklaas en zijn pieten aan op Curaçao. Dat is hier een hele happening. Het mooie vind ik ook dat heel die pietendiscussie hier niet bestaat, en dat in het land waar juist de slavernij ontzettend heftig is geweest. De mensen genieten hier van het feest en gunnen de kinderen een leuke Sinterklaastijd. Wij zijn dan natuurlijk ook naar de intocht geweest. We hoorden dat Sinterklaas stipt om acht uur aankwam en dat het verstandig was om er al om 7 uur te gaan staan. Wij deden dat dus braaf en zaten in de stromende regen sinterklaas op te wachten. Helaas kwam hij pas om kwart voor tien. Je begrijpt vast dat de lol er dan een beetje af is, maar de sint en zijn pieten kwamen zo swingend binnen dat ik dat al gauw vergeten was. De pieten hier hebben ook van allerlei kleuren en lijken best op de ‘Nederlandse’ pieten maar er is een groot verschil: alles aan deze pieten swingt, zingt en maakt muziek. En heel het publiek, met name de kleinsten doen keihard mee. Overal waar je komt zijn de pieten ook. Ik heb al een aantal dansjes en foto’s met ze gemaakt. Op facebook staat een filmpje waar je kan zien hoe de pietjes hier zijn.

Verder hebben we weer een aantal strandjes bezocht en heb ik op de mooiste plek tot nu toe gesnorkeld. Samen met Loes lagen we een dik uur in het water tussen de vissen. Ze zwommen net niet tussen mijn tenen door. Je raakt hier gewoon niet uitgekeken. Weer hebben we nieuwe vissen gezien.
Ook ben ik voor het eerst in mijn leven naar het Casino geweest. Ik keek mijn ogen uit naar al die gokverslaafde mensen. Maar toch moest ik ook even en gokje wagen. Ik besloot met Loes voor max 25 gulden te spelen met als doel het meer te maken haha. En daar gingen jut en jul, tussen allemaal mensen die speelden met honderden gulden en stapels fiches. Maaaarr.. we gingen met meer dan het dubbele weer naar huis + een aantal gratis drankjes want dat blijkt hier dus gratis te zijn in het casino. Daarna zijn we nog even naar een strandfeestje geweest waar bijna niemand was. Toch was het ontzettend gezellig en hebben we met bijna iedereen daar kennis gemaakt en gekletst. Het cultuurverschil is dan ook weer iets waar je niet over uit raakt gepraat. Een super leuke avond dus weer.

De laatste dagen zijn Inge en ik wat drukker bezig met onze schoolopdrachten. Ik begin de cultuur ook steeds beter te begrijpen. Toch blijft het ook lastig om aan te zien. De meeste hulp die wij en andere therapeuten hier op het eiland bieden lijkt maar van korte duur te zijn. Het is dweilen met de kraan open, door de sterkte cultuur die zomaar niet te doorbreken is. Dit maakt onze schoolopdracht ook erg complex. Maar het einde van onze stage is in zicht en dat betekent dat de deadline van onze schoolopdracht ook steeds dichter bij komt. Even flink bikkelen dus en dan hopen dat ons product volgende week bijna af is, want……… dan komen mijn vriendinnetjes!!! Ik heb er zo ontzettend veel zin in om hun het eiland te laten zien en samen te gaan genieten van alle dushi dingen hier op Curaçao.

Afgelopen week ben ik een keer met Mijke wezen sporten. Dat is ook echt iets wat ik enorm mis hier. Lekker even kunnen sporten of hardlopen (als het geen 30 graden is). Het was zo fijn! En als klap op de vuurpijl (jaa alweeer) daarna een schone en warme stortdouche. Vervolgens hebben we voor de zoveelste keer genoten van de mooie zonsondergang op het strand en zijn we daarna op bezoek geweest bij Loesje en haar ouders en zusje. We gingen uit eten op het resort waar ze een heerlijk BBQ buffet hadden. Wederom een heerlijke en gezellige avond!

En langzamerhand ben ik dan bij vandaag aangekomen. Het is weeeekend! Vast weer een weekend met een paar leuke strandfeestjes en morgen full moon party. Dat gaat dus helemaal goedkomen. Dan volgende week nog een paar daagjes stage en dan kan ik eindelijk de meiden in hun armen vliegen wanneer ze met beide benen op Curaçaose bodem staan.

Allemaal een hele fijne sinterklaasavond alvast, en tot over een 5,5 week!